Hayat Devam Ediyor

İçinde yitip gittiğim bir deniz var. İçinde yok olduğum bir deniz, deniz beni alıyor içine doğru, karşı koyamıyorum. İki tane Kartal kuşu var içimde, uçuşuyorlar, güçlü, kalın, saldırgan kanatları var, savaşıyor. İçimde iki şey savaşıyor ve ben karşı koyamıyorum. Elim ermez, gücüm yetmez karşı koymaya, içimde bir çağlayan var, engel tanımaz sanki, yıkıp geçiyor. Dizlerim tutmuyor, yüreğim almıyor, korkuyorum bu belirsiz cengden.

Ve hayat devam ediyor. Umursamazca devam ediyor. Savaşımdan uzak… Dünya dönüyor hala, hayat her yerde devam ediyor.

Bölünüyorum. Kendi içimde kendime bölünüyorum, sonucu belirsiz bir matematik problemi gibiyim. Çok bilinmeyenli bir denklem… Hiçbir matematik probleminden korkmadım bu kadar… Ve ilk kez korkuyorum matematikten içimdeki bilinmezliği görünce.

Ve hayat devam ediyor. İnsanlar sokaklarda rutin işleri ile meşguller. Herkes içimdeki çözümsüz problemden bihaber.

İçimde hangi mevsim yaşıyor bilmiyorum. Bir yandan fırtınalar kopuyor, diğer yanım melankolik bir güzde… Yazın sarı bunaltıcılığı da var içimde.
Ve hayat devam ediyor. Sonbahar geliyor, yaz bitiyor.

Zamanlardan öylesine, herhangi bir zaman işte…

Gece gibiyim, yıldızlarını yitirmiş, yoksul, yalnız bir gece! Gecenin elleri mi olurmuş, bilmiyordum! Ellerim var işte, fakat tutmuyor. (Yine söyleyemiyorum, yutuyorum kelimeleri…) Sabaha dönmeyen, yitik zamanlar içinde kaybolmuş bir geceyim işte.
Ve hayat devam ediyor. İnsanlar yeni sabahlara uyanıyor. Ben yokum.

Gecenin içinde kaybolmuşum, bilmeyen bir zamanda hapsolmuşum işte. Kayıp. Kayıp olmak güzel.

Kendimi kaybettim işte. Hükümsüzdür.

Kendi kaybettim işte.

ARAMIYORUM

Ve hayat devam ediyor. Kayıbı arayan yok...