Hüzne boyanmış bir Kız Çocuğu

Hüzne boyanmış bir kız çocuğu
gözleri kömür karası
elleri nasır tutmuş
yorgun bakışlara gizler kendini

derinden efkar çeker yüreğine
yaralı...

elinde mendili yamalı
saçlarını dağıtmış rüzgar öfkesiyle
köşeyi dönüp diz çökmüş
saklamış yüreğini

derinden içiyor kederlerini
ağlamaklı...

acısı dudaklarını titretmiş
morarmış kan toplamış kelimeleri
ne yana baksa umut aramakta
arkasına bakmadan tırmanışta yolu
ağır aksak ama tutkulu

yağan yağmur içini üşütmüş
yosun tutmuş düşünceleri...

evinin önünde, çantasında bir somun ekmek
kapı tokmağı elinde, girmek istemez cesareti
direniyor sevgisi
içerde hasta annesi
canı yitip gitmesin diye dua da dili, sözleri

bir kuru dala can veren mucizeyi arar
korkuyor, her halinden belli...